به غم دچار چنانم که غم دچار من است!

خفتگان را خبر از محنت بیداران نیست....

شنبه ۲۰ مرداد ۹۷ فرزانه ۳ نظر

آقای "ق" مسئول خدمات کلینیکه،همیشه بهم میگه خوب درس بخونیا!

هیچی بهتر از درس نیست!میگم چشم!

ادامه میده:من اگه برگردم به هفت هشت سالگی فقط درس می خونم!

با لحن سرحال و امیدواری میگم خب درس بخونید الان!میتونید به صورت پاره وقت ادامه بدین!

میگه نه بابا!آدم کی میتونه با زن و دو تا بچه و یه مادر مریض درس بخونه؟!

میگم:آخی بچه دارین؟چند سالشونه؟میگه بزرگه دو سال،کوچیکه دو ماه...

لبخند میزنم،میگم خدا نگهشون داره براتون...

فرداش میشنوم که آقای "ق" داره درباره کمیاب شدن پانسمانای دخترش حرف میزنه...فکرم میره سمت ای بی....دعا می کنم اشتباه کرده باشم...ولی اشتباه نکردم...

دختر دو سالش ای بی* داره...اعصابم خورد میشه...عذاب وجدان می گیرم که با اون لحن پر انگیزه بهش گفتم الانم میتونید ادامه بدین....فکرم میره سمت دختر دو ماهش...دعا می کنم حداقل اون ای بی نداشته باشه....نداره!نفس حبس شدم رو آزاد می کنم....

آقای "ق" سی و پنج سالشه...فقط سی و پنج سال...

*ای بی یا اپیدرمولیزیس بولوسا به طور خلاصه نوعی بیماری پوستی ژنتیکی هست که در اون پوست نسبت به معمولی ترین اصطکاک ها حساسه،شکنندست و خیلی زود تاول میزنه...بیماری دردناکیه و پانسمان های خاصی داره که برای جلوگیری از آسیب بیشتر استفاده میشه...

پ.ن:عنوان مصراعی از یکی از زیباترین غزل های سعدی

۵ ۰

از رنجی خسته ام که از آن من نیست....

جمعه ۱ تیر ۹۷ فرزانه

مقاوم تر شده ام...تقریبا نسبت به همه چیز مقاوم تر شده ام...و این به نظرم خوب نمی آید...

"مقاومت" واژه ای است که این روزها هر وقت به آن فکر می کنم،مرا می ترساند...مقاومت از کجا می آید؟جز از تکرار مکرر رنج هایی که تو را رفته رفته به خودشان عادت میدهند؟

"مقاومت"،"مصونیت"،واکسن!به همه این ها فکر می کنم و حس مصون شدن ندارم...ایمن نشده ام...

که ایمنی آن است که یکبار با عاملی برخورد می کنی و دفعه بعد آن عامل برایت خطرناک نیست...من به خیلی چیزها مقاوم شده ام،و مقاومت به این معناست که چیزهایی که قبلا 10 واحد عذابم می دادند،با همان قدرت سابقشان،با همان پر خطری که بودند،5 واحد عذابم می دهند...

من مقاوم تر شده ام!و اینکه چرا مقاوم تر شده ام مرا می ترساند....

پ.ن:کاش نگرانتان نکرده باشم...اتفاق عجیب و خاص و حادی نیست!نسبتا مزمن است و کلی!

۶ ۰

چیزی عوض نمیشه....چه با سکوت...چه فریاد!

شنبه ۵ خرداد ۹۷ فرزانه

+سلام خوبین؟

و سوالت راستین ترین مصداق برای استفهام انکاری تاکیدی بود....که جواب دادن نمی خواست...

که من اگر شده برای یک لحظه،برای کسری از ثانیه حتی....آنجا که تو حالم را می پرسیدی خوب بودم....

-سلام مرسی...(:

و خیال می کنی ته تشکر کردنم نقطه گذاشته بودم؟نه!باور نکن....حرف هایم ته نکشیده بود...تنها مثل س.ا.ن.س.و.ر چی های بی رحم انتشاراتی ها سر و ته واژگانم را قیچی کرده بودم و جایشان سه نقطه گذاشته بودم...اصلا تو انگار کن که امید داشتم که بتوانی حذف های به قرینه معنایی را تشخیص دهی...که خودت جای سه نقطه ها واژه بگذاری....تو مگر استاد به کار بردن استفهام های انکاری تاکیدی نبودی؟!نمی شود حذف به قرینه ی معنایی هم بلد باشی؟!

پ.ن یک:عکس از پنجره ی آخرین کلاس درس این مقطع....

پ.ن دو:اعتراف-شادمهر

۸ ۰

به غم دچار چنانم که غم دچار من است

سه شنبه ۲۹ اسفند ۹۶ فرزانه ۲ نظر

از استاد جیم دو بار نوشته بودم...که چقدر شریف است و چقدر باسواد و...

گفته بودم بیمار است...دعا کرده بودم حالش خوب شود...

و حالا چقدر حیف... چقدر حیف که در سومین پستی که از او می نویسم باید بگویم از دستش داده ایم....همه ی دانشگاه،شب عید از دستش داده ایم....

دکتر جیم1

دکتر جیم2

روحت شاد باشه استاد عزیزم...هنوز دارم وویس 20 دقیقه ای سوالای امتحانی جلسه آخرو....

هنوز جزوت تر و تمیز و مرتب تو کتابخونمه....هیچ وقت دلم نیومد بندازمش دور،هیچ وقت دلم نمیاد بندازمش دور....

ببخشید برای این پست غم انگیز شب عید...):

۵ ۱

از برای دل ما قحط پریشانی نیست...

يكشنبه ۲۹ بهمن ۹۶ فرزانه ۵ نظر

از شدت هجمه ی اتفاقات ناگوار پشت سر هم...

از موج مهیب اندوهی که پشت سر هر حادثه ای راه میفته...

از فراموش شدن زودهنگام زندگی هایی که در چشم به هم زدنی از دست رفتن...

از این چیزها گفتن سخته...

به مصرعی از صائب تبریزی اکتفا می کنم که حق مطلب رو به بهترین شکل ممکن ادا کرده:

از برای دل ما قحط پریشانی نیست....

پ.ن:هواپیمایی که سقوط کرد...

۷ ۰

صدای سنگین سکوت در سرسرا پیچیده بود!

يكشنبه ۱ بهمن ۹۶ فرزانه ۳ نظر

فروشگاهی را در خیابان نیاوران تصور کنید،پر از بادکنک های هلیومی،با تابلویی بزرگ و سفید و روشن،با حروفی که شادترین رنگ های دنیا را دارند و هم نشینی شان واژه ی شادی لند و در پرانتزی کوچک،وسایل تولد را ساخته...

پسر بچه ی 6،7 ساله ای را با موهای ژولیده و لباس های دو سایز بزرگ تر تصور کنید که ساعت 11 شب بین ماشین های ایستاده در ترافیک نیاوران فال می فروشد و طوری ایستاده که اگر کسی بخواهد در قابی تصویرش کند،بک گراند پسرک فال فروش،تابلوی رنگارنگ فروشگاهی می شود که وسایل شادی می فروشد!

این قاب از متناقض ترین تصاویری بود که دیدم،اون قدر که می شد به جای جمله ی "صدای سنگین سکوت در سرسرا پیچیده بود" که توی دبیرستان به عنوان مثال واج آرایی سین و متناقض نما برای تدریس استفاده میشد،باهاش پارادوکس رو تفهیم کرد!

۷ ۰

چشم هایش!

يكشنبه ۲۶ آذر ۹۶ فرزانه ۳ نظر

داستان های مترو تمامی ندارند..مدام آدم های جدید می بینی و تیپ های متفاوت و شکاف عظیم اختلاف طبقاتی که حتی طی پنج ایستگاه هم توی چشم آدم می زنند..

امروز باز سوار مترو بودم،خانم سی و چند ساله ای از بچه اش می گفت که صرع دارد...از صاحبخانه ای که بیرونش کرده و از اینکه کلیه و چشمش را برای فروش گذاشته...

می دانید کاری به راست و دروغش ندارم...متاسفانه دروغگویی هم کم نیست و اصلا کاش این بار دروغ باشد...اما حرف فروش اعضای بدن حالم را خراب می کند و در تمام مدتی که آن خانم از فروش چشم می گفت خدا را شکر می کردم که کلیه را می شود فروخت و چشم را نه!

۵ ۱