یه آهنگی هم داشتم می شنیدم که آقای خواننده داشتن از دلبر جانشون تعریف می کردن،مسلما ترانش قوی نبود ولی خب ریتمش شاد بود و برای گوش دادن تو ماشین و اینا بد نبود،رفتم کاملش رو گوش دادم...که رسیدم به یه تیکش که انقدر برام عجیب بود که علارغم واضح بودن چیزی که خواننده میخوند رفتم ترانش رو سرچ کردم که مطمئن بشم عملکرد گوشام دچار اختلال نشده!آقای خواننده جایی وسط آهنگ،بعد کلی تعریف و تمجید می فرمودن:
لااقل بهتر از دو نفر آخری!!!!!
تو نفر آخری دلبر جان!!
لااقل؟؟!!!
دو نفر آخر؟!!
این تعریف بود یا تخریب؟همچین ترانه ای عاشقانه به حساب میاد واقعا؟!
پ.ن یک:و البته منظورم این نیست که من صبح تا شب سونات مهتاب بتهوون گوش میدم،شب تا صبح nocturne های شوپن رو!سلیقه ی موسیقاییم خیلی وسیعه و بسته به حالم چیزی که گوش میدم میتونه از خوشگلا باید برقصن اندی تا تک نوازی های کمانچه ی کیهان کلهر تغییر کنه!ولی چنین ترانه ای نوبره واقعا!
پ.ن دو:به طرفدارانشون برنخوره،مسلما این آهنگ تنها کار ایشون نیست و اتفاقا خودم هم چیزی ازشون شنیدم که دوست داشته باشم ولی جدا حیفه که شعر فارسی با این حجم از پر مغزی و زیبایی به چنین سمتی بره...!
