دوشنبه ۲۸ خرداد ۹۷
نشستم پای اسلایدهای باکتری شناسی دو!دارم طبقه بندی اسپیروکت ها رو میخونم و با خودم تکرار می کنم که یادم بمونه...صدام با یه صدای دیگه قاطی میشه...
سلطان قلب ها-عارف
ترپونما پالیدوم...
یه دل میگه...برم..برم
ترپونما اندومیکوم...
یه دلم میگه...نرم..نرم..
بورلیا رکارنتیس
دوباره بزن!یه دل میگه...برم..برم
بورلیا برگدوفری
آها!حالا شد...یه دلم میگه...نرم..نرم
لپتوسپیرا اینتروگانس
طاقت نداره دلم...دلم....
دل منم طاقت نمیاره،از پای اسلایدهای امتحان فردا بلند میشم و در بالکن اتاقمو باز می کنم که صدای پیانو زدن مهرو،دخترک بانمک و تقریبا نه ساله ی همسایمون رو بهتر بشنوم...مربیش باهاش میخونه که بتونه روی ریتم بزنه...یه بار...دو بار...ده بار...حالا فاصله ی بین نت هاش کمتر شده و ریتم بهتر در میاد...منم باهاشون میخونم:طاقت نداره دلم دلم...بی تو چه کنم؟
به اعجاب انگیز بودن موسیقی فکر می کنم و به شلوغی این روزهام و به اینکه مدتی هست که چندان به "مشغله دارم!پس وقت ندارم" معتقد نیستم...انگار زمان ارتجاعی تر از این حرفاست که بخوای چیزی رو توش جا بدی و نتونی....به اینا فکر می کنم و به این که این آرزو باید برآورده بشه... دستام بالاخره باید روی کلاویه های پیانو بشینه... به اینا فکر می کنم و به ریکتریا تسوتسوکاموشی!که عامل تیفوس بوته زاره!و از وسط جزوه ها برام دست تکون میده!
عکس تقریبا برای یک ماه قبله....شبانه رفته بودیم شمال و طلوع خورشید رو لب دریا تماشا کرده بودیم...یه دفعه قاصدک پیدا کرده بودم و هوس کرده بودم تو گوشش آرزو کنم!(:
سلطان قلب ها-عارف
