چهارشنبه ۲۱ شهریور ۹۷
نوشتن سلاح منه....این جمله ی نگاره،ولی در مورد منم صدق می کنه...نوشتن جز بزرگی از منه،برام سلاحه،گریزه،پناهه،مقاومته....و ننوشتن اذیتم می کنه...نیم بند نوشتن بیشتر...
این که تو بیدمشک خوبم کم بنویسم آخرین چیزیه که میخوام،اونم وقتی که این روزها انقدر به نوشتن وابسته شدم و انقدر نوشتنی دارم که یه دفترچه کوچیک رو همه جا دنبال خودم می کشونم که چیزی رو از دست ندم...
خیلی زیاد درگیر بودم این مدت و چند هفته بود که واقعا یک روز خالی هم نداشتم،صد البته که خدا رو هزاران بار شکر دغدغه های خوبی بود...یکیش قبولی ارشد...(: تو دانشگاهی که خوابش رو هم نمی دیدم...
خدا رو شکر....سعی می کنم بیشتر بنویسم(:
