پدرم از اون دسته مردهای خیلی منظم و مرتبه که همه کارهاشو خودش انجام میده...به جز اتو کردن البته!
تا چند وقت پیش ریزه کاری های خیاطی هم انجام نمی داد و مامانم این کارارو میکرد ولی چند وقته که اگه دکمه ای چیزی بیفته از لباسش خودش میدوزه و لباسشو درست می کنه...و انقدر با نمک این کارو انجام میده که من همیشه می ایستم یه گوشه و نگاهش می کنم و ذوق می کنم و می خندم!D:
اول جعبه ای که توش قرقره و سوزن هست برمیداره میذاره جلوش،بعد عینک پیرچشمیش رو میزنه و خیییلی با وسواس دنبال رنگ مناسب می گرده...بعدش هم شروع می کنه به دوختن و در تمام مدت باچنان قیافه ی جدی و دقیقی این کارو انجام میده که من ناخودآگاه خندم میگیره...همیشه وسط کارش از صدای خنده ی من سرشو بلند میکنه و با هم میخندیم...
خیاطی کردنش رو دوست دارم....خدا همه ی پدر و مادر ها رو سلامت نگه داره و اون هایی که نیستن رحمت کنه انشالله....
