امروز طبق روال همیشگی روزهایی که دانشگاه می روم سوار مترو بودم که شنیدم خانومی به سبک همه فروشنده های مترو با صدایی کشداااااااار اجناسی که برای فروش دارد تبلیغ می کند:
خانووووووما بیاید از من خرید کنیییید
بیخودی نرید پیش مغازه دار
بااااور کنید مغازه دار با پول شما قبض آب و برق و تلفنشو میده...
مالیاتشو میده...
ماشین مدل بالا و خونه ی تو جردنش رو میخره و مسافرت خارجیش هم میره!
بیاید از من خرید کنییییید...
و آن قدر این حرف هارا تکرار کرد که دست آخر خانومی که نمیدانم اولین بارش بود سوار متروی تهران می شد و این فضا برایش غریب و کلافه کننده بود یا آنقدر که سوار این بازار طویل متحرک شده بود خسته شده بود از تعداد همیشه زیاد فروشنده ها،فریادش بلند شد که بسه دیگه خانوم!شما مثلا داری ضرر می کنی؟!داری سود می کنی دیگه...!
فروشنده هم جوابش را داد و جر و بحث داشت بالا می گرفت که خدا رحم کرد و من به ایستگاهی که میخواستم رسیدم و پیاده شدم....
پی نوشت:این تعدد فروشندگان مترو معضلی شده برای خودش واقعا!تنوع کالاهایی که می آورند هم جالب توجه است،از لواشک به ادعای فروشندگان ترشششش و ملس و خوششمزه و با تستر بگیرید تا لوازم آرایشی بهداشتی و کیسه خواب و حتی زعفران!!!!
پی نوشت دو:به گمانم وسایل نقلیه عمومی هر کشوری یکی از بهترین مکان ها برای بررسی سطح بهداشت روانی آن جامعه است.
+اینجا 300 روزه شد!(:
و من در این مدت تنها 37 پست نوشته ام!یعنی به طور متوسط 8 روز یکبار نوشته ام...باشد که زین پس اینجا پست های بیشتری نوشته شود!
